Güzelliklere güzel insanlara ne çok ihtiyacımız var tüm zamanlarda. Yoldaki taşı kaldırmanın sünnet olduğu, başarıyı tarif ederken "bir insanın hayatını kolaylaştırmak " diye tarif edildiği öğretilerimiz bize güzel insan olma bilinci yolunda her zaman düstur olmuştur.
Bir kediyle sohbet eden çocuklar gördüm, bir kediye köpeğe yoldaş olan çocuk kalpli büyükler.
İyi ki varlar. Umut oluyorlar gelecek için.
İsmetpaşa İlkokulu & Ortaokulu'nda özel güvenlik görevlisi olarak çalıştığım yıllardı. Okul güvenlikleri her zaman özeldir öncelikle bunu bilmenizi isterim. Orada sadece güvenlik değil; bir öğretmen, bir rol model, bir anne olursunuz çocuklara.
Bende tam bu doğrudan hep bir şeyleri öğreteceğim hissiyle beynimi şartlandırmıştım.
Kuralları katiyetiyle uygulayan bir okulda kuralları yaşar ve yaşatırken güzel insan olma çabalarıyla meşguldük birlikte. Ayağı kırılan arkadaşının çantasını taşıyan bir çocuğa elbette pozitif ayrımcılık olacaktı. Bu sadece benim değil okulunda öğretilerinin içindeydi.
Birlikte kitap okumayı, kendisi atmasa dahi yerdeki bir çöpü kaldırmanın yanlış bir şey olmadığını birlikte uygulayarak öğrenirken dikkatimi çeken bir kız çocuğu vardı.
Sanırım 5. Sınıf öğrencilerinden..Saçları iki yana örgülü , sessiz nezaketli bir anne elindr yetiştiği belli olan bir kız çocuğu..
Ne zaman öğlenciler için 5. Dersin teneffüs zili çalsa güvenlik kulübesinin yanına gelir değil ders zili öğretmenler zili çalana kadar iki elini önde birbirine kavuşturmuş şekilde dimdik beklerdi.
Tuhaf,
Akranları koşarak oyun oynarken, bankta oturup kitap okurken bu kızın böyle pür dikkat günlerce burada beklemesi tuhaftı.
İlk başlarda "geçimsiz biri mi acaba diye düşündüm. Arkadaşlarıyla neden oynamasındı tam okul çağında.
Ama sonra vazgeçtim.
Zira her 5 dakikada bir arkadaşı onu oyuna davet ediyor, O'ysa omuzlarını silkerek onları reddediyordu.
İçten içe bir çekicilik vardı kızda.
Günlerce sormadım..Günlerce konuşmadı.
Günlerce bekledi.
Günlerce vazgeçmedi.
Artık her gün 5. Teneffüs zili çaldığında O'nun orada olması en az benim olmam kadar doğaldı. O'nu beklediğimi fark ettim.
Beraber konuşmadan anlaşmayı başardık.
Ve o gün o güzel kızın ağzından bana karşı ilk cümleleri döküldü.
- "Güvenlik Abla..
Karanlık oldu.
- Güvenlik Abla, Ezan okunuyor duyuyor musun?
- Güvenlik Abla, Ben karanlıktan çok korkuyorum.
- Güvenlik Abla, Ama sen sakın korkma.
Ben Seni Bekliyorum"